Mijn mensen moeten het maken

Bij headson spreek ik regelmatig ondernemers met een enorme groeiambitie, die soms lastige beslissingen moeten nemen en spannende ontwikkelingen doormaken. Directeur Paul Schuurmans richtte in 2013 Omgevingsdienst Flevoland & Gooi en Vechtstreek (OFGV) op, als eerste omgevingsdienst nieuwe stijl. Met zijn decennialange ervaring in verschillende organisaties binnen het publieke domein heeft hij in OFGV al zijn ervaring en kennis samengebracht.

Kijken naar de toekomst

Dat gaat in het begin niet zonder slag of stoot. ‘Veel mensen werden overgeplaatst in deze nieuwe organisatie’, legt Paul uit. Je begint volgens hem nooit op nul, alleen als je een eigen onderneming start. Overal waar je komt moet je het doen met de mensen die je hebt. Hij besluit om de mensen in zijn organisatie te laten zien dat er twee mogelijkheden zijn.

‘De vraag is: waar wil je gaan staan? Wil je blijven kijken naar waar je vandaan komt, met je rug naar de toekomst en je gezicht naar het verleden? Of ga je kijken naar de toekomst en wat we daarin samen allemaal kunnen bereiken?’ Dat zorgt voor een belangrijke eye-opener voor zijn mensen.

Vrijheid en verantwoordelijkheid

‘Zo zijn we op weg gegaan met elkaar: door dingen te benoemen, en door uit te spreken wat we ervan zouden kunnen maken met z’n allen’, vertelt Paul. ‘Dat is op een heel mooie manier gelukt. Iedereen heeft zo de vrijheid gekregen om zijn eigen weg te vinden.’

Goede mensen en die mensen de ruimte geven heeft van OFGV een succesvolle organisatie gemaakt. Pauls opvatting over leidinggeven is daarin heel consequent. Hij legt dit uit aan de hand van de Transactionele Analyse: een theorie waarin drie posities – kinderrol, ouderrol en volwassenrol – worden gehanteerd. ‘Die laatste is belangrijk. Mensen zijn volwassen. Daarom is het als leidinggevende essentieel om te onderscheiden wat wel en niet jouw verantwoordelijkheid is. Dit is van jou, dat is van mij.’

Aandacht voor de mens

Paul investeert graag in zijn mensen. ‘Tegen het algemeen bestuur heb ik gezegd: jullie mogen overal op bezuinigen, maar niet op de ontwikkeling van mijn mensen.’ Doorgaans besteden gemeenten ongeveer 2% van de loonsom aan opleidingen, bij OFGV is dat het dubbele: 4% van de loonsom. Ruim driekwart van zijn mensen hebben inmiddels een coachingstraject achter de rug.

Het effect: mensen zitten beter in hun vel, zijn meer meester over de situatie en vallen minder snel uit. Het ziektepercentage binnen de organisatie ligt op een gegeven moment zelfs op nul procent. ‘Er waren in die periode geen langdurig zieken. Een ongekende situatie. Dat is het effect van aandacht voor de mens.’ Ook headson draagt al jarenlang bij aan de coachingskant binnen OFGV door het faciliteren van diverse coaching trajecten, met veel plezier en resultaat.

Geoliede machine

Terugkijkend op de beginperiode van OFGV is er eerst flink aan de organisatie gebouwd. ‘Die stond er na twee jaar. Daarna ga je kijken hoe je het kunt laten functioneren. Hoe word je een Tesla, hoe hard kun je rijden? Kan het nog sneller en nog beter?’ Paul geeft aan dat de organisatie inmiddels een geoliede machine is. ‘Er zijn geen achterstanden, daarom hoef ik nooit iets op te ruimen.’

Dat komt zeker door de aandacht die Paul aan zijn mensen besteedt. Zo blijft er altijd ruimte voor zelfontplooiing en groei, en kunnen ze hun functioneren verbeteren als het werk erom vraagt. ‘De uitdaging zit daarom vooral in het verder verbeteren van de organisatie’, geeft Paul aan. ‘En in het inspelen op gebeurtenissen, zoals corona.’

De toekomst is nu

Over de coronacrisis zegt hij: ‘Als je mensen vraagt wat ze missen, noemen ze sociale contacten. Je hebt natuurlijk nog steeds sociale contacten, alleen is dat nu vaak via een scherm. Ook vervaagt de grens tussen privé en werk.’ Daarom zorgt hij ervoor dat iedereen thuis een uitstekende werkplek heeft. ‘Ik geef mijn mensen een goede stoel, een goed bureau, een goede computer. Dat is als werkgever mijn verantwoordelijkheid.’

En deze nieuwe situatie? Die vraagt om een nieuwe vorm van organiseren. Paul: ‘De toekomst is nu, het is niet iets wat nog moet komen. De nieuwe situatie gaat ook niet meer veranderen. Daarom is het niet belangrijk wat je ervan vindt, maar wat je ervan maakt.’